لابد این ضرب المثل را شنیده اید که «دیوانه هم به کار خودش عاقله»! البته منظور این است که اگر به کار خودش عاقل نباشد و دیوانگی نکند، که دیوانه نمی شود. حالا این را به حساب هر چه می خواهید بگذارید، نقیضه یا پارادوکس یا هرچیز دیگر، اما حرف من این است که اگرچه دیوانه هم به کار خودش عاقله، اما جمهوری اسلامی نیست، یعنی به کار خودش عاقل نیست، نه این که خدای نکرده نیست یعنی وجود ندارد. وجود دارد و ان شاء الله ستمش هم جهانگیر شده، ولی با این حال به کار خودش عاقل نیست. لابد مثال می خواهید، باشد، ولی ابتدا اجازه بدهید مقدمه ای بچینم و بگویم اگرچه من بنا نداشتم که درباره انتخابات نفیاً یا اثباتاً چیزی بنویسم، ولی آن قدر از خواندن تحلیلهای آب دوغ خیاری و پامنقلی درون مرزی و برون مرزی که با نفقه شبلی شدگان داخلی و خارجی منتشر می شود به تنگ آمدم که قول خودم به خودم را شکستم و این چند خط را می نویسم.
بله، می گفتم که جمهوری اسلامی هم به کار خودش عاقل نیست، البته معنی این حرف این نیست که خدای نکرده اپوزیسیون به کار خودش عاقل است، نه، آنها هم بیشتر «بیزنسه» و «قمپوزیسیون» تا اپوزیسیون.
بیست و چند سال پیش وقتی آقای خمینی بعد از انتظار چندین و چند ساله مخالفان و ضد انقلاب درگذشت، همه انتظار می کشیدند و می گفتند به قول مرحوم بازرگان ولایت فقیه قبایی است که بر تن خمینی دوخته شده و بدون او موضوعیت ندارد و دوام نمی آورد. که البته این طور نبود، و نمی توانست باشد. همان موقع در مقاله ای مختصر با عنوان «سر خمّ می سلامت، شکند اگر سبویی»! (ماهنامۀ ضد انقلابی پر، خرداد سال مرگ آیت الله)، نه تنها استدلال کردم که چرا آیت الله خامنه ای جانشین آیت الله درگذشته خواهد شد، بلکه به صراحت هم نوشتم که پایه های جمهوری اسلامی قویتر از آن است که با مرگ یک آیت الله (حتی اگر خمینی باشد) و بلکه تا سالیان سال بعد از آن درهم فرو ریزد، و البته همین طور هم شد. معنی این حرف این نیست که علم غیب داشتم، نداشتم، اشتباهی هم در همان مقاله مرتکب شده و گمان کرده بودم که ممکن است نظام اسلامی بدون حضور بُت بزرگ گامهایی به سوی تعقل و خردگرایی بردارد، همین آرزویی که بار دیگر بعد از تعیین آقای خاتمی به عنوان رئیس جمهوری در عده ای به وجود آمد و دیر نپایید…، نه، خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم!
اما این که می گویم نظام مقدس به کار خودش عاقل نیست، از این جا نشات می گیرد: می دانید که «انتخابات» در نظام مقدس اسلامی دو مرحله دارد، در مرحله اول نامزدهای صاحب صلاحیت رد صلاحیت می شوند، و در مرحله دوم اگر آنکه کمترین صلاحیت را دارد به اندازه کافی رای نیاورد، برایش رای «مهندسی» می کنند، هیچ هم رودربایستی ندارند، خیلی صریح هر دفعه می گویند که این بار باید به کوری چشم «دشمنان»، چند میلیون بیشتر از دفعه قبل رای «آورده» شود (حالا این که چه کسی آنها را «بیاورد» و با چه وسیله ای «بیاورد» البته مهم نیست)، و جالب این که هر دفعه هم چندین و چند میلیون از دفعه قبل بیشتر رای «آورده» می شود؛ تا جایی که در انتخاباتی که برای اول بار آقای احمدی نژاد پیروز آن اعلام شد، در چندین حوزه رای گیری تعداد رای های آقای احمدی نژاد از تعداد کل رای های آن حوزه بیشتر بود و آقای احمدی نژاد دست کم در پنج حوزه بیشتز ار صد درصد درصد آرا را کسب کرده بود. می گویید نمی شود؟ چرا نمی شود نگاه کنید به آمار آن انتخابات که توسط وزارت کشور منتشر شد.
خوب! حالا که تکلیفمان با نوع رای گیری و شمارش آرا روشن است، نمی فهمم چرا حضرات این قدر در تقلب مرحله اول پافشاری می کنند؟ این جاست که به این نتیجه رسیده ام که ایشان در کار خودشان هم عاقل نیستند. بگذارید برایتان حلاجی کنم:
ببینید برادران عزیر!
من اگر جای شما بودم به شورای نگهبان دستور می دادم صلاحیت همه نامزدهای «اصلاح طلب»! را تایید کند و در عوض، از میان «اصولگرایان» فقط شخص مورد نظر را که قرار است «رئیس جمهوری» شود تایید صلاحیت کند.
بقیه داستان هم روشن است: رای «اصلاح طلبان» – اگر وجود داشته باشد – تکه پاره می شود و هرکدام چند صدتایی و حداکثر چند هزارتایی در مراکز خود رای می آورند، ولی اصولگرایان – چه از لحاظ شرعی و چه از لحاظ مهندسی! – اجباراً به رئیس جمهوری آینده رای می دهند!
تازه اگر عقل فقها کمی بیشتر هم برسد، ناظران خارجی (بیشتر ناظرانی از کشورهای «دموکراتیک» منطقه مثل روسی و سوری) را دعوت می کنند تا تماشا کنند که در «کمال آزادی» وقتی همه «اصلاح طلبان» به عنوان نامزد حضور داشته اند، هیچ کدام نتوانسته حتی عشری از آراء اعلام شده را به دست آورد. این حضور ناظران و «انتخابات آزاد» یک فایده دیگر هم دارد وآن این که نظام مقدس با سربلندی می تواند بگوید همه ملت پشت ماست!
بعد هم که قرار است به سلامتی این آخرین انتخابات باشد و از دفعه بعد مجلس پیشکار ولی فقیه را انتخاب کند که این قدر هم هزینه های مادی و معنوی ندهیم و پسر کوچک روح الامینی هم بر اثر سوء مدیریت پدر شهید نشود و داماد سروش هم در زندان مورد تجاوز اسلامی قرار نگیرد. می خواهید بازهم از محاسن این برنامه بشمارم؟
حالا به من بگویید ببینم، بینی و بین الله! برنامه از این بهتر می شود؟ اگر این کار را نکنید و نظام مقدس ساقط شود در آن دنیا می دهم آیت الله محسنی اژه ای گازتان بگیرد! می دانید که مدیریت جهنم بر طبق روایات معتبر بر عهدۀ ما اصفهانی هاست و آیت الله محسنی اژه ای هم از «ایژه» در حوالی قهدریجان خودمان برخاسته.
ولی من می دانم، به قول آیت الله خمینی (رضی الله عنه) «شما با یه همچین ملتی طرفی» که بچه این قدیش میاد جیغه می کشه! این ملت سه هزار ساله و هفت هزار ساله و اسلامی – آریایی درست بشو نیستند، حتی با این ولی فقیه که مثل دسته گل می ماند، دو مرتبه عده ای هیاهو و جنجال و جو سازی می کنند که گویا قرار است بار دیگر بعد از برگزاری انتخابات شلوغ پلوغ شود.
نه آقاجان خبری نخواهد شد. چرایش ساده است: جای زخم قبلی هنوز درد میکنه!
بَر باد! 